pugnar - verbo
pug·nar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
pugno pugnas pugna pugnamos pugnais pugnam
| pugnava pugnavas pugnava pugnávamos pugnáveis pugnavam
| pugnei pugnaste pugnou pugnamos / pugnámos pugnastes pugnaram
| pugnara pugnaras pugnara pugnáramos pugnáreis pugnaram
| pugnarei pugnarás pugnará pugnaremos pugnareis pugnarão
| pugnaria pugnarias pugnaria pugnaríamos pugnaríeis pugnariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| pugnar
| Gerúndio
|
pugne pugnes pugne pugnemos pugneis pugnem
| pugnasse pugnasses pugnasse pugnássemos pugnásseis pugnassem
| pugnar pugnares pugnar pugnarmos pugnardes pugnarem
| - pugna (pugnes) pugne pugnemos pugnai (pugneis) pugnem
| Pessoal pugnar pugnares pugnar pugnarmos pugnardes pugnarem
| pugnando
Particípio passado
pugnado | pugnada | pugnados | pugnadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : pugna
|