frutescer - verbo
fru·tes·cer intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
frutesço frutesces frutesce frutescemos frutesceis frutescem
| frutescia frutescias frutescia frutescíamos frutescíeis frutesciam
| frutesci frutesceste frutesceu frutescemos frutescestes frutesceram
| frutescera frutesceras frutescera frutescêramos frutescêreis frutesceram
| frutescerei frutescerás frutescerá frutesceremos frutescereis frutescerão
| frutesceria frutescerias frutesceria frutesceríamos frutesceríeis frutesceriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| frutescer
| Gerúndio
|
frutesça frutesças frutesça frutesçamos frutesçais frutesçam
| frutescesse frutescesses frutescesse frutescêssemos frutescêsseis frutescessem
| frutescer frutesceres frutescer frutescermos frutescerdes frutescerem
| - frutesce (frutesças) frutesça frutesçamos frutescei (frutesçais) frutesçam
| Pessoal frutescer frutesceres frutescer frutescermos frutescerdes frutescerem
| frutescendo
Particípio passado
frutescido | frutescida | frutescidos | frutescidas |
|
Flexiona como : gerecer
|