endomingar - verbo
en·do·min·gar transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
endomingo endomingas endominga endomingamos endomingais endomingam
| endomingava endomingavas endomingava endomingávamos endomingáveis endomingavam
| endominguei endomingaste endomingou endomingamos / endomingámos endomingastes endomingaram
| endomingara endomingaras endomingara endomingáramos endomingáreis endomingaram
| endomingarei endomingarás endomingará endomingaremos endomingareis endomingarão
| endomingaria endomingarias endomingaria endomingaríamos endomingaríeis endomingariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| endomingar
| Gerúndio
|
endomingue endomingues endomingue endominguemos endomingueis endominguem
| endomingasse endomingasses endomingasse endomingássemos endomingásseis endomingassem
| endomingar endomingares endomingar endomingarmos endomingardes endomingarem
| - endominga (endomingues) endomingue endominguemos endomingai (endomingueis) endominguem
| Pessoal endomingar endomingares endomingar endomingarmos endomingardes endomingarem
| endomingando
Particípio passado
endomingado | endomingada | endomingados | endomingadas |
|
Flexiona como : alugar adjetivo PP : endomingado
|