maranhar - verbo
ma·ra·nhar transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
maranho maranhas maranha maranhamos maranhais maranham
| maranhava maranhavas maranhava maranhávamos maranháveis maranhavam
| maranhei maranhaste maranhou maranhamos / maranhámos maranhastes maranharam
| maranhara maranharas maranhara maranháramos maranháreis maranharam
| maranharei maranharás maranhará maranharemos maranhareis maranharão
| maranharia maranharias maranharia maranharíamos maranharíeis maranhariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| maranhar
| Gerúndio
|
maranhe maranhes maranhe maranhemos maranheis maranhem
| maranhasse maranhasses maranhasse maranhássemos maranhásseis maranhassem
| maranhar maranhares maranhar maranharmos maranhardes maranharem
| - maranha (maranhes) maranhe maranhemos maranhai (maranheis) maranhem
| Pessoal maranhar maranhares maranhar maranharmos maranhardes maranharem
| maranhando
Particípio passado
maranhado | maranhada | maranhados | maranhadas |
|
Flexiona como : amar
|