entabuar - verbo
en·ta·bu·ar transitivo; pronominal
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
entabuo
entabuas
entabua
entabuamos
entabuais
entabuam
| entabuava
entabuavas
entabuava
entabuávamos
entabuáveis
entabuavam
| entabuei
entabuaste
entabuou
entabuamos / entabuámos
entabuastes
entabuaram
| entabuara
entabuaras
entabuara
entabuáramos
entabuáreis
entabuaram
| entabuarei
entabuarás
entabuará
entabuaremos
entabuareis
entabuarão
| entabuaria
entabuarias
entabuaria
entabuaríamos
entabuaríeis
entabuariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| entabuar
| Gerúndio
|
entabue
entabues
entabue
entabuemos
entabueis
entabuem
| entabuasse
entabuasses
entabuasse
entabuássemos
entabuásseis
entabuassem
| entabuar
entabuares
entabuar
entabuarmos
entabuardes
entabuarem
| -
entabua (entabues)
entabue
entabuemos
entabuai (entabueis)
entabuem
| Pessoal
entabuar
entabuares
entabuar
entabuarmos
entabuardes
entabuarem
| entabuando
Particípio passado
| entabuado | entabuada | | entabuados | entabuadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : entabuamento
|
