abrutecer - verbo
a·bru·te·cer transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
abruteço abruteces abrutece abrutecemos abruteceis abrutecem
| abrutecia abrutecias abrutecia abrutecíamos abrutecíeis abruteciam
| abruteci abruteceste abruteceu abrutecemos abrutecestes abruteceram
| abrutecera abruteceras abrutecera abrutecêramos abrutecêreis abruteceram
| abrutecerei abrutecerás abrutecerá abruteceremos abrutecereis abrutecerão
| abruteceria abrutecerias abruteceria abruteceríamos abruteceríeis abruteceriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| abrutecer
| Gerúndio
|
abruteça abruteças abruteça abruteçamos abruteçais abruteçam
| abrutecesse abrutecesses abrutecesse abrutecêssemos abrutecêsseis abrutecessem
| abrutecer abruteceres abrutecer abrutecermos abrutecerdes abrutecerem
| - abrutece (abruteças) abruteça abruteçamos abrutecei (abruteçais) abruteçam
| Pessoal abrutecer abruteceres abrutecer abrutecermos abrutecerdes abrutecerem
| abrutecendo
Particípio passado
abrutecido | abrutecida | abrutecidos | abrutecidas |
|
Flexiona como : gerecer
|