parrançar - verbo
par·ran·çar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
parranço parranças parrança parrançamos parrançais parrançam
| parrançava parrançavas parrançava parrançávamos parrançáveis parrançavam
| parrancei parrançaste parrançou parrançamos / parrançámos parrançastes parrançaram
| parrançara parrançaras parrançara parrançáramos parrançáreis parrançaram
| parrançarei parrançarás parrançará parrançaremos parrançareis parrançarão
| parrançaria parrançarias parrançaria parrançaríamos parrançaríeis parrançariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| parrançar
| Gerúndio
|
parrance parrances parrance parrancemos parranceis parrancem
| parrançasse parrançasses parrançasse parrançássemos parrançásseis parrançassem
| parrançar parrançares parrançar parrançarmos parrançardes parrançarem
| - parrança (parrances) parrance parrancemos parrançai (parranceis) parrancem
| Pessoal parrançar parrançares parrançar parrançarmos parrançardes parrançarem
| parrançando
Particípio passado
parrançado | parrançada | parrançados | parrançadas |
|
Flexiona como : atiçar
|