chantar - verbo
chan·tar transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
chanto chantas chanta chantamos chantais chantam
| chantava chantavas chantava chantávamos chantáveis chantavam
| chantei chantaste chantou chantamos / chantámos chantastes chantaram
| chantara chantaras chantara chantáramos chantáreis chantaram
| chantarei chantarás chantará chantaremos chantareis chantarão
| chantaria chantarias chantaria chantaríamos chantaríeis chantariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| chantar
| Gerúndio
|
chante chantes chante chantemos chanteis chantem
| chantasse chantasses chantasse chantássemos chantásseis chantassem
| chantar chantares chantar chantarmos chantardes chantarem
| - chanta (chantes) chante chantemos chantai (chanteis) chantem
| Pessoal chantar chantares chantar chantarmos chantardes chantarem
| chantando
Particípio passado
chantado | chantada | chantados | chantadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : chantadura, chantagem
|