subalugar - verbo

su·ba·lu·gar

transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
subalugo
subalugas
subaluga
subalugamos
subalugais
subalugam
subalugava
subalugavas
subalugava
subalugávamos
subalugáveis
subalugavam
subaluguei
subalugaste
subalugou
subalugamos / subalugámos
subalugastes
subalugaram
subalugara
subalugaras
subalugara
subalugáramos
subalugáreis
subalugaram
subalugarei
subalugarás
subalugará
subalugaremos
subalugareis
subalugarão
subalugaria
subalugarias
subalugaria
subalugaríamos
subalugaríeis
subalugariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
subalugar Gerúndio
subalugue
subalugues
subalugue
subaluguemos
subalugueis
subaluguem
subalugasse
subalugasses
subalugasse
subalugássemos
subalugásseis
subalugassem
subalugar
subalugares
subalugar
subalugarmos
subalugardes
subalugarem
-
subaluga (subalugues)
subalugue
subaluguemos
subalugai (subalugueis)
subaluguem
Pessoal

subalugar
subalugares
subalugar
subalugarmos
subalugardes
subalugarem
subalugando

Particípio passado
subalugadosubalugada
subalugadossubalugadas

Flexiona como : alugar