despecuniar - verbo
des·pe·cu·ni·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
despecunio despecunias despecunia despecuniamos despecuniais despecuniam
| despecuniava despecuniavas despecuniava despecuniávamos despecuniáveis despecuniavam
| despecuniei despecuniaste despecuniou despecuniamos / despecuniámos despecuniastes despecuniaram
| despecuniara despecuniaras despecuniara despecuniáramos despecuniáreis despecuniaram
| despecuniarei despecuniarás despecuniará despecuniaremos despecuniareis despecuniarão
| despecuniaria despecuniarias despecuniaria despecuniaríamos despecuniaríeis despecuniariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| despecuniar
| Gerúndio
|
despecunie despecunies despecunie despecuniemos despecunieis despecuniem
| despecuniasse despecuniasses despecuniasse despecuniássemos despecuniásseis despecuniassem
| despecuniar despecuniares despecuniar despecuniarmos despecuniardes despecuniarem
| - despecunia (despecunies) despecunie despecuniemos despecuniai (despecunieis) despecuniem
| Pessoal despecuniar despecuniares despecuniar despecuniarmos despecuniardes despecuniarem
| despecuniando
Particípio passado
despecuniado | despecuniada | despecuniados | despecuniadas |
|
Flexiona como : amar
|