empunir - verbo
em·pu·nir transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
empuno empunes empune empunimos empunis empunem
| empunia empunias empunia empuníamos empuníeis empuniam
| empuni empuniste empuniu empunimos empunistes empuniram
| empunira empuniras empunira empuníramos empuníreis empuniram
| empunirei empunirás empunirá empuniremos empunireis empunirão
| empuniria empunirias empuniria empuniríamos empuniríeis empuniriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| empunir
| Gerúndio
|
empuna empunas empuna empunamos empunais empunam
| empunisse empunisses empunisse empuníssemos empunísseis empunissem
| empunir empunires empunir empunirmos empunirdes empunirem
| - empune (empunas) empuna empunamos empuni (empunais) empunam
| Pessoal empunir empunires empunir empunirmos empunirdes empunirem
| empunindo
Particípio passado
empunido | empunida | empunidos | empunidas |
|
Flexiona como : demitir
|