desencapelar - verbo
de·sen·ca·pe·lar intransitivo; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
desencapelo
desencapelas
desencapela
desencapelamos
desencapelais
desencapelam
| desencapelava
desencapelavas
desencapelava
desencapelávamos
desencapeláveis
desencapelavam
| desencapelei
desencapelaste
desencapelou
desencapelamos / desencapelámos
desencapelastes
desencapelaram
| desencapelara
desencapelaras
desencapelara
desencapeláramos
desencapeláreis
desencapelaram
| desencapelarei
desencapelarás
desencapelará
desencapelaremos
desencapelareis
desencapelarão
| desencapelaria
desencapelarias
desencapelaria
desencapelaríamos
desencapelaríeis
desencapelariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| desencapelar
| Gerúndio
|
desencapele
desencapeles
desencapele
desencapelemos
desencapeleis
desencapelem
| desencapelasse
desencapelasses
desencapelasse
desencapelássemos
desencapelásseis
desencapelassem
| desencapelar
desencapelares
desencapelar
desencapelarmos
desencapelardes
desencapelarem
| -
desencapela (desencapeles)
desencapele
desencapelemos
desencapelai (desencapeleis)
desencapelem
| Pessoal
desencapelar
desencapelares
desencapelar
desencapelarmos
desencapelardes
desencapelarem
| desencapelando
Particípio passado
| desencapelado | desencapelada | | desencapelados | desencapeladas |
|
Flexiona como : amar
|
