exornar - verbo
e·xor·nar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
exorno
exornas
exorna
exornamos
exornais
exornam
| exornava
exornavas
exornava
exornávamos
exornáveis
exornavam
| exornei
exornaste
exornou
exornamos / exornámos
exornastes
exornaram
| exornara
exornaras
exornara
exornáramos
exornáreis
exornaram
| exornarei
exornarás
exornará
exornaremos
exornareis
exornarão
| exornaria
exornarias
exornaria
exornaríamos
exornaríeis
exornariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| exornar
| Gerúndio
|
exorne
exornes
exorne
exornemos
exorneis
exornem
| exornasse
exornasses
exornasse
exornássemos
exornásseis
exornassem
| exornar
exornares
exornar
exornarmos
exornardes
exornarem
| -
exorna (exornes)
exorne
exornemos
exornai (exorneis)
exornem
| Pessoal
exornar
exornares
exornar
exornarmos
exornardes
exornarem
| exornando
Particípio passado
| exornado | exornada | | exornados | exornadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : exornação
|
