ateigar - verbo
a·tei·gar pronominal; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
ateigo
ateigas
ateiga
ateigamos
ateigais
ateigam
| ateigava
ateigavas
ateigava
ateigávamos
ateigáveis
ateigavam
| ateiguei
ateigaste
ateigou
ateigamos / ateigámos
ateigastes
ateigaram
| ateigara
ateigaras
ateigara
ateigáramos
ateigáreis
ateigaram
| ateigarei
ateigarás
ateigará
ateigaremos
ateigareis
ateigarão
| ateigaria
ateigarias
ateigaria
ateigaríamos
ateigaríeis
ateigariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| ateigar
| Gerúndio
|
ateigue
ateigues
ateigue
ateiguemos
ateigueis
ateiguem
| ateigasse
ateigasses
ateigasse
ateigássemos
ateigásseis
ateigassem
| ateigar
ateigares
ateigar
ateigarmos
ateigardes
ateigarem
| -
ateiga (ateigues)
ateigue
ateiguemos
ateigai (ateigueis)
ateiguem
| Pessoal
ateigar
ateigares
ateigar
ateigarmos
ateigardes
ateigarem
| ateigando
Particípio passado
| ateigado | ateigada | | ateigados | ateigadas |
|
Flexiona como : alugar forma nominal : ateigamento
|
