esfaimar - verbo
es·fai·mar transitivo; pronominal
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
esfaimo
esfaimas
esfaima
esfaimamos
esfaimais
esfaimam
| esfaimava
esfaimavas
esfaimava
esfaimávamos
esfaimáveis
esfaimavam
| esfaimei
esfaimaste
esfaimou
esfaimamos / esfaimámos
esfaimastes
esfaimaram
| esfaimara
esfaimaras
esfaimara
esfaimáramos
esfaimáreis
esfaimaram
| esfaimarei
esfaimarás
esfaimará
esfaimaremos
esfaimareis
esfaimarão
| esfaimaria
esfaimarias
esfaimaria
esfaimaríamos
esfaimaríeis
esfaimariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| esfaimar
| Gerúndio
|
esfaime
esfaimes
esfaime
esfaimemos
esfaimeis
esfaimem
| esfaimasse
esfaimasses
esfaimasse
esfaimássemos
esfaimásseis
esfaimassem
| esfaimar
esfaimares
esfaimar
esfaimarmos
esfaimardes
esfaimarem
| -
esfaima (esfaimes)
esfaime
esfaimemos
esfaimai (esfaimeis)
esfaimem
| Pessoal
esfaimar
esfaimares
esfaimar
esfaimarmos
esfaimardes
esfaimarem
| esfaimando
Particípio passado
| esfaimado | esfaimada | | esfaimados | esfaimadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : esfaimado
|
