desavisar - verbo
de·sa·vi·sar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
desaviso
desavisas
desavisa
desavisamos
desavisais
desavisam
| desavisava
desavisavas
desavisava
desavisávamos
desavisáveis
desavisavam
| desavisei
desavisaste
desavisou
desavisamos / desavisámos
desavisastes
desavisaram
| desavisara
desavisaras
desavisara
desavisáramos
desavisáreis
desavisaram
| desavisarei
desavisarás
desavisará
desavisaremos
desavisareis
desavisarão
| desavisaria
desavisarias
desavisaria
desavisaríamos
desavisaríeis
desavisariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| desavisar
| Gerúndio
|
desavise
desavises
desavise
desavisemos
desaviseis
desavisem
| desavisasse
desavisasses
desavisasse
desavisássemos
desavisásseis
desavisassem
| desavisar
desavisares
desavisar
desavisarmos
desavisardes
desavisarem
| -
desavisa (desavises)
desavise
desavisemos
desavisai (desaviseis)
desavisem
| Pessoal
desavisar
desavisares
desavisar
desavisarmos
desavisardes
desavisarem
| desavisando
Particípio passado
| desavisado | desavisada | | desavisados | desavisadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : desavisado
forma nominal : desavisamento
|
