vangloriar - verbo
van·glo·ri·ar pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
vanglorio vanglorias vangloria vangloriamos vangloriais vangloriam
| vangloriava vangloriavas vangloriava vangloriávamos vangloriáveis vangloriavam
| vangloriei vangloriaste vangloriou vangloriamos / vangloriámos vangloriastes vangloriaram
| vangloriara vangloriaras vangloriara vangloriáramos vangloriáreis vangloriaram
| vangloriarei vangloriarás vangloriará vangloriaremos vangloriareis vangloriarão
| vangloriaria vangloriarias vangloriaria vangloriaríamos vangloriaríeis vangloriariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| vangloriar
| Gerúndio
|
vanglorie vanglories vanglorie vangloriemos vanglorieis vangloriem
| vangloriasse vangloriasses vangloriasse vangloriássemos vangloriásseis vangloriassem
| vangloriar vangloriares vangloriar vangloriarmos vangloriardes vangloriarem
| - vangloria (vanglories) vanglorie vangloriemos vangloriai (vanglorieis) vangloriem
| Pessoal vangloriar vangloriares vangloriar vangloriarmos vangloriardes vangloriarem
| vangloriando
Particípio passado
vangloriado | vangloriada | vangloriados | vangloriadas |
|
Flexiona como : amar
|