esfaimar - verbo

es·fai·mar

transitivo; pronominal

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
esfaimo
esfaimas
esfaima
esfaimamos
esfaimais
esfaimam
esfaimava
esfaimavas
esfaimava
esfaimávamos
esfaimáveis
esfaimavam
esfaimei
esfaimaste
esfaimou
esfaimamos / esfaimámos
esfaimastes
esfaimaram
esfaimara
esfaimaras
esfaimara
esfaimáramos
esfaimáreis
esfaimaram
esfaimarei
esfaimarás
esfaimará
esfaimaremos
esfaimareis
esfaimarão
esfaimaria
esfaimarias
esfaimaria
esfaimaríamos
esfaimaríeis
esfaimariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
esfaimar Gerúndio
esfaime
esfaimes
esfaime
esfaimemos
esfaimeis
esfaimem
esfaimasse
esfaimasses
esfaimasse
esfaimássemos
esfaimásseis
esfaimassem
esfaimar
esfaimares
esfaimar
esfaimarmos
esfaimardes
esfaimarem
-
esfaima (esfaimes)
esfaime
esfaimemos
esfaimai (esfaimeis)
esfaimem
Pessoal

esfaimar
esfaimares
esfaimar
esfaimarmos
esfaimardes
esfaimarem
esfaimando

Particípio passado
esfaimadoesfaimada
esfaimadosesfaimadas

Flexiona como : amar

adjetivo PP : esfaimado