exinanir - verbo
e·xi·na·nir pronominal; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
exinano
exinanes
exinane
exinanimos
exinanis
exinanem
| exinania
exinanias
exinania
exinaníamos
exinaníeis
exinaniam
| exinani
exinaniste
exinaniu
exinanimos
exinanistes
exinaniram
| exinanira
exinaniras
exinanira
exinaníramos
exinaníreis
exinaniram
| exinanirei
exinanirás
exinanirá
exinaniremos
exinanireis
exinanirão
| exinaniria
exinanirias
exinaniria
exinaniríamos
exinaniríeis
exinaniriam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| exinanir
| Gerúndio
|
exinana
exinanas
exinana
exinanamos
exinanais
exinanam
| exinanisse
exinanisses
exinanisse
exinaníssemos
exinanísseis
exinanissem
| exinanir
exinanires
exinanir
exinanirmos
exinanirdes
exinanirem
| -
exinane (exinanas)
exinana
exinanamos
exinani (exinanais)
exinanam
| Pessoal
exinanir
exinanires
exinanir
exinanirmos
exinanirdes
exinanirem
| exinanindo
Particípio passado
| exinanido | exinanida | | exinanidos | exinanidas |
|
Flexiona como : demitir forma nominal : exinanição
|
